|
Dragen
Indien ik je dragen kon
over de diepen grachten
van je gesukkel en je angsten heen
dan droeg ik je,
uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven op je duizend
vragen over leven, over jezelf,
over liefhebben en gelukkig worden,
dan praatte ik met je,
uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten
om geduldig te wachten en te hopen
tot het zaad van vrede in je openbrak,
dan wachtte ik,
uren en dagen.
Indien ik genezen kan
wat omgaat in je hart,
aan onmacht, ontevredenheid
en onverwerkt verdriet,
dan bleef ik naast je staan,
uren en dagen.
Maar ik ben niet groter
niet sterker dan jij
en ik weet niet alles
en kan niet zoveel,
ik ben maar een vriend op je weg,
al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen dat je dit weet,
je hoeft nooit alleen te vechten,
of te huilen,
als je een vriend hebt,
voor uren en dagen.
Handen
Twee in elkaar gesloten handen,
het is altijd weer een geheim.
Het kan heel persoonlijk wezen,
het kan ook een begin zijn.
Het kan een troost zijn, medeleven,
het kan een steun zijn, woordeloos.
Het kan ook een afscheid wezen,
voor altijd .... medogenloos.
Maar wat die handdruk ook betekent,
wat het ook wezen mag.
Het geheim ligt tussen deze twee handen,
een troost, een steun, een groet, een lach.
Zin van het leven
Er is al veel gebeurd
waneer je leven begint.
De wereld is al gevormd
en er is al een hele cultuur.
Je begint niet aan het begin,
je leert en je wordt gevormd.
Je doet wat de anderen voordoen.
Je spreekt hun taal die zij weer
van anderen hebben geleerd.
Je denkt, ...en het zijn niet je eigen
gedachtenje hebt ze aan je omgeving
ontleend.
En toch komt er een moment
waarop jezelf moet beslissen
En jij alleen geeft het antwoord
op de vraag naar de zin van het leven.
Voor de dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind
die in de bomen klimt
of uit de takken valt
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om te begrijpen.
Vertel het aan een dier
mischien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens
ze zouden je niet geloven
ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad als ik jou.
|  |
|
Luisteren
Luisteren is meer dan horen
Een mens die kan luisteren
Iedereen wil zoiemand ontmoeten
Aan hem kun je vertellen
Over je dagelijkse leven
Je grote en kleine problemen
Hij deeld in je vreugde en verdriet
Je bent gelukkig
als er echt iemand naar je luisterd
Luisteren is tijd durven verliezen
De ander laten uitpraten
Geen oplossing kunnen geven
Maar stapvoets met de ander opweg gaan
Niet jouw tempo opdringen
Maar het zijne volgen
Niet jouw antwoord geven
Maar het zijne laten vinden
In het luisteren ervaard de ander
Dat je van hem houdt
Met zijn onmacht, zoeken en tasten
Wie durft te luisteren
Voelt niet meer de dwang
Om de ander te verlichten
Maar begint te geloven
dat 'luisteren' zelf al licht is.
Hart
Handen heb je om te geven,
van je eigen overvloed.
En een hart om te vergeven,
wat een ander je misdoet.
Ogen heb je om te zoeken,
naar wat mensen nog ontbreekt.
En een hart om uit te zeggen,
wat een ander moed inspreekt.
Schouders heb je om te dragen,
zorg en pijn van alleman.
En een hart heb je om te aanvaarden,
wat een ander beter kan.
Voeten heb je om te lopen,
naar een mens die eenzaam is.
En een hart om waar te maken,
dat geen mens een eiland is.
Oren heb je om te horen,
naar een mens die vrede is.
En een hart om te geloven,
dat er toch één liefde is.
Zoeken
Soms voel je hoe iemand je zoekt,
je ziet het aan de ogen,
of je voelt het aan de handdruk.
Het is een uitnodiging tot gesprek
en toch aarzel je
je bent bang het teken verkeerd te verstaan.
Je droomt wat allemaal zou kunnen
en je geloofd er niet genoeg in
dat het allemaal kan
Je kunt zo moeilijk tegen iemand zeggen:
"Ik vond je tof"
of: "Ik wil wel van je houden
ook al ben je heel anders".
En toch is het dat waarop iedereen wacht
Er wordt te weinig gesproken
te weinig handen gereikt
Open de poort naar je hart
Doorbreek de glazen wand van je angst
dan pas zul je ontdekken
wat vriendschap is
wat liefde is.
Vriendenboom
Ergens op de wereld staat een levensboom
een sterke boom,
een vriendenboom.
Eén die niet van zon en regen leeft
maar van een beetje tederheid,
vriendschap en genegenheid
we zijn het langzaamaan vergeten.
't is mischien een onvervulde kinderdroom,
die boom van mij,
de vriendenboom
maar hij zou er moeten wezen.
Overal waar mensen samen zijn
arm of rijk en groot of klein
dat moest de hele wereld weten.
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken
staat hij heel dichtbij mischien
kun je 'm uit je venster zien
maar hij staat nergens in de boeken.
Als je durft te leven zonder angst of schroom,
dan groeit hij wel,
de vriendenboom
En je zult het met me eens zijn:
't allermooiste van de hele schepping
is de vriendenboom.
|
| |
|
Geloof
Ik geloof in de goedheid van de wind
ook al is er in mijn geest
al menig woeste storm geweest
toch geloof ik in de goedheid van de wind
Ik geloof in de goedheid van het licht
ook al brandde het mijn huid
zag ik naar schaduwplekjes uit
toch geloof ik in de goedheid van het licht
Ik geloof in de goedheid van de mens
zelfs in de allerdiepste pijn
kan in het hart nog grootsheid zijn
dus geloof ik in de goedheid van de mens
Ik geloof in de goedheid van mezelf
niet altijd, maar als ik merk
dat ik liefheb wordt het sterk
ja, ik geloof in de goedheid van mezelf
Want als ik krachteloos ben vind
ik handen, strelend als de wind
en in een menselijk gezicht
de warmte van een lieflijk licht
En dan geloof ik weer in alles wat er is
in molecuultjes, in't helal
in al wat ooit gebeuren zal
ja, dan geloof ik weer in alles wat er is.
Vrede
Vrede is er in mijn hart
een zachtheid, groot geluk
rondom en in mijn hart is licht
het kan nu niet meer stuk
Ruimte is er in mijn hart
verlangen om met licht
dat ik zo intens van binnen voel
te tonen in mijn gezicht
Liefde is er in mijn hart
behoefte om te geven
mijn armen strek ik hierbij uit
zó wil ik verder leven
Zielscontact
Verlangen naar liefde
beleven van liefde
geven van liefde
ontvangen en geven
ik en de ander
de ander en ik.
Een vonk die het hart raakt
een woord dat iets los maakt
een klank die mij mild maakt
een blik van herkenning
ik zie de ander
en de ander ziet mij.
Begrip en voldoening
vreug'd en verzoening
een moment dat zo goed is
om samen te delen
't geeft hoop voor de toekomst
van de ander en mij.
Verlangen
Emoties kan jij niet tonen,
heb jij waarschijnlijk ook niet geleerd.
Het is zeker ook de reden,
dat jou gevoel zich naar binnen keert.
Ik wil zo graag bij jou naar binnen,
maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Wat ik zie is een dikke muur om jou heen,
ik wou dat die nog eens verdween.
Je familie is je "alles".... je vliegt, je rent,
maar een simpele arm om iemand heen,
is iets wat jij niet kent.
Zo graag zou ik met je willen praten,
maar zal jij dit ooit nog eens toelaten?
Moet ik er nu maar gewoon doorheen prikken,
want soms heb ik het gevoel of ik ga stikken.
Zal ik het maar gewoon vertellen,
of moet ik mezelf nog langer blijven kwellen.
Gewoon zeggen wat ik voel, speciaal voor jou,
omdat ik zo ontzettend veel van je hou.
Ik hoop dat je me ooit nog eens met open armen zal ontvangen,
dat is mijn diepste verlangen.
En mocht dit toch niet meer gebeuren,
dan heb ik nog iets om jou op te fleuren.
Onvoorwaardelijk hou ik van jou,
jou hart klopt in het mijne.
Niemand is perfect en zo heeft ieder het zijne.
|
|
|
|